Vetmia në vendin e punës është ndoshta më pak i vlerësuari, ndër elementët e mirëqenies së punonjësve. Fakti është se shumë punonjës e përjetojnë vetminë në punë, e këtë e pohon edhe raporti i fundit i Gallup mbi Gjendjen Globale të Punës. Shpesh kjo ndjesi kalon shpejt e pa u vënë re, ndërsa në raste të tjera sjell pasoja të pakëndshme si për punonjësin edhe për kompaninë. Disa konkluzione të këtij raporti, mund t’i gjeni në shkrimin këtu, me autor Ryan Pendell. A ndiheni të vetmuar në punën tuaj, apo si drejtues ekipi ose kompanie, sa shpesh e hasni këtë gjë në kompaninë tuaj dhe çfarë mund të bëni për ta korrigjuar atë? Çdo mendim i juaji mund të ndihmojë. Faleminderit e Lexim të këndshëm!

* * * * *

Në nivel global, një në pesë punonjës raportojnë se kanë përjetuar shumë vetmi një ditë më parë, sipas raportit të vitit 2024 nga Gallup, për Gjendjen Globale të Punës.

Vetmia është më e përhapur te punonjësit me moshë nën 35 vjeç (22%) sesa për ata të moshës 35 vjeç e lart (19%). Pa dallim, 20% e burrave ashtu edhe e grave që punojnë, perceptojnë vetmi. Gjithashtu, niveli i punës dukej se nuk kishte shumë lidhje me vetminë.

Nga të gjithë treguesit që Gallup analizoi, vendndodhja e punës tregon ndikim në dallimet më të mëdha në përvojat e punonjësve me vetminë. Ata që punojnë vetëm nga shtëpia raportojnë nivele shumë më të larta të vetmisë (25%) sesa ata që punojnë vazhdimisht në kompani (16%) – ndërsa ata hibridë bien në rreth 21%.

Pse ka rëndësi vetmia?

Izolimi shoqëror dhe vetmia kronike kanë efekte shkatërruese në shëndetin fizik dhe mendor. Profesoresha e Harvardit dhe shkencëtarja e lartë e Gallup, Lisa Berkman dhe kolegët e saj studiuan marrëdhëniet midis lidhjeve shoqërore dhe komunitare me normat e vdekshmërisë gjatë një periudhe nëntë vjeçare. Rreziku i vdekshmërisë tek njerëzit që u mungonin lidhjet komunitare dhe shoqërore ishte dy herë më të larta krahasuar me ata që kishin shumë kontakte shoqërore. Këto dallime ishin të pavarura nga shëndeti fizik, statusi social-ekonomik dhe praktikat shëndetësore.

Studime të tjera kanë gjetur marrëdhënie të ngjashme midis lidhjeve të forta shoqërore dhe jetëgjatësisë.

Si mund të ndihmojnë punëdhënësit

Lajmi i mirë është se vetë puna e ul vetminë. Në përgjithësi, të rriturit që punojnë kanë më pak gjasa të përjetojnë vetmi (20%) sesa ata që janë të papunë (32%), dhe kjo mbetet e vërtetë në të gjithë grupmoshat.

Megjithatë, ky efekt pozitiv është shumë më i fortë, ndërsa angazhimi i punonjësve rritet. Nëse punonjësit janë të përjashtuar aktivisht, ata kanë pothuajse po aq gjasa të ndihen të vetmuar sa ata që janë të papunë. Nëse punonjësit janë të angazhuar, e ndjejnë punën e tyre kuptimplotë dhe ndihen të lidhur me anëtarët e ekipit dhe organizatën e tyre – gjasat që ata të ndihen të vetmuar janë shumë më të ulëta.

Në një studim tjetër (në SHBA), punonjësit e angazhuar kishin 64% më pak gjasa të ishin të vetmuar se ata që nuk janë të angazhuar. Angazhimi i përgjithshëm ka një efekt shumë më të fortë se secili prej 12 aspekteve individuale të angazhimit, që Gallup ka studiuar. Për shembull, punonjësit që thonë se vlerësohet opinioni apo mendimi i tyre, kanë 39% më pak gjasa të ndihen të vetmuar dhe ata që arrijnë të punojnë në atë që bëjnë më mirë çdo ditë, kanë 37% më pak gjasa të ndihen të vetmuar.

Çuditërisht, të pasurit e një miku të ngushtë në punë, ka ndikim ndër më të ulëtat nga 12 aspektet e angazhimit, kur bëhet fjalë për ndjesinë e vetmisë. Punonjësit që thonë se kanë një mik të ngushtë në punë kanë 21% më pak gjasa të jenë të vetmuar. Përsëri, efekti i tij është domethënës, por jo aq sa angazhimi në përgjithësi.

Pse mund të jetë kështu? Ka shumë mundësi që perceptimi i punës si kuptimplote, të thithë vëmendjen e njerëzve në një masë që ata nuk ndjejnë vetmi, pasi thjesht, ata janë tepër të zënë duke bërë diçka që u intereson atyre.

Nëse drejtuesit duan të trajtojnë vetminë e punonjësve të tyre, alternativa më e mirë mund të jetë ndjekja e treguesve të angazhimit të përgjithshëm të punonjësve.