Nisa ta lexoj këtë artikull, së pari: për të gjetur diçka interesante që mund ta konsideroja për pasurimin e kursit të trajnimit mbi Qëndrimin PO!-zitiv dhe, së dyti: sepse ishte i shkurtër dhe nuk kërkonte shumë kohë. Dhe bëra mirë, pasi u kënaqa shumë nga këndvështrimi i autorit Steve Rizzo, mbi Qëndrimin dhe paralelizmin me botën e kafshëve. Shpresoj që edhe ju të kënaqeni po aq sa unë. Lexim të këndshëm!

* * * * *

Mësimi më i vlefshëm, që kam marrë në jetë, është se asgjë nuk shpërdorohet nëse e shoh atë si një mësim. Unë tani e kuptoj se çdo hap i bërë, qoftë përpara apo prapa, ishte i nevojshëm, për të më përgatitur mua për të kuptuar dhe për të arritur çdo dhuratë që ishte dedikuar për mua, në atë kohë. Unë kam nevojë për çdo përvojë që të më ndihmojë të rritem. Dhe këtu kam parasysh edhe çdo përvojë të vetme: të mirën dhe të keqen, sukseset dhe dështimet, dhimbjen dhe lavdinë.

Si rezultat i këtyre përvojave të shumta, unë kam fituar kredibilitetin për të qenë i njohur nga shumë njerëz si "Rregullues i Qëndrimit". U tregoj njerëzve se si të fillojnë çdo ditë me një qëndrim të pandalshëm për të pasur sukses dhe si të qëndrojnë të motivuar gjatë gjithë ditës, pavarësisht nga rrethanat. E di që duket si një përkufizim i gjatë, por kjo është ajo që bëj dhe nuk më vjen keq të them se jam shumë i mirë për këtë.

Unë jam këtu t'ju them se pa marrë parasysh se në çfarë rrethanash gjendeni, ju mund të përshtatni qëndrimin tuaj dhe të krijoni një realitet më të shkëlqyer. Nuk është faji i lagjes së keqe, aty ku u rritët, për atë që ju mendoni se jeni në rrugën e gabuar. Nuk është faji i mësuesit, që i ka "nënvlerësuar" talentet tuaja artistike ose i prindërve që gjithmonë thoshin se ju nuk ishit mjaftueshëm të mirë, që ju bëri të qëndroni në gjendjen ku jeni sot.

Kjo ka të bëjë me ndryshimin mendor në qëndrim, që do t'ju lejojë të zotëroni çfarëdo situate që jeta hedh mbi ju.

Duhet të theksoj këtu se në asnjë mënyrë nuk po përpiqem të minimizoj vështirësitë e jetës. Le ta shikojmë këtë - disa prej nesh e kanë shumë të vështirë dhe ndjejnë dhimbje për t'u marrë me to. Megjithatë, është thelbësore për mirëqenien tuaj që ju të kuptoni se rrethanat, ngjarjet ose situatat nuk janë fjala e fundit mbi cilësinë e jetës tuaj, pa marrë parasysh ashpërsinë. Është e lidhur me mënyrën se si ju i përgjigjeni atyre, ndjenjat e frikës dhe emocionet e tjera negative që lindin, ato që bëjnë dallimin. Dhe më shumë se çdo gjë, është e lidhur me aftësinë për të bërë ndryshimin mendor në Qëndrim, që do t'ju lejojë të zotëroni çfarëdo situate që jeta hedh mbi ju. Në fakt, është e gjitha e lidhur me Qëndrimin. Gjithmonë ka qenë e lidhur me Qëndrimin. Dhe gjithmonë do të jetë e lidhur me Qëndrimin.

Ti e di se për çfarë Qëndrimi po flas? Ai lloj Qëndrimi, që pa marrë parasysh rëndësinë e situatës, ju kërceni pak mbrapa, dhe jo vetëm që i qëndroni përballë, por me dëshirë, me vendosmëri të patundur dhe me besim e sfidoni situatën kundër jush.

A doni të dini se si ta fitoni atë lloj Qëndrimi? Ajo që duhet të bëni është të vëzhgoni me kujdes një mace, çdo lloj maceje. Shkoni diku dhe duhet vetëm t'i shikoni ato. Ato shtrihen nëpër shtëpi, sikur të ishin dhuratë e Perëndisë në mbretërinë e kafshëve. Ju betohem, nëse macet do të mund të flisnin, ne do të dëgjonim, "Mjau! Mjau! La-La-La! Mjau!"

Pse thuhet se macet kanë nëntë jetë? Për shkak se ato kanë elasticitet. Ato kërcejnë vazhdimisht. Duket sikur asgjë nuk ndikon tek këto kafshë. Njëherë pashë një mace që vraponte me shpejtësi dhe plot energji mbi një mur, kërceu, qëndroi në këmbë përballë meje dhe më shikonte sikur donte të thoshte: "E çfarë pastaj? E dija se ishe aty! Unë doja vetë prandaj e bëra!" Dhe pastaj u largua. "La-La-La! Mjau!"

A i keni thënë ndonjëherë ndonjë maceje që të shkojë diku e të marrë diçka? Edhe sikur ta keni bërë jam i sigurt se ajo vetëm është ulur diku aty rrotull dhe ju ka dhënë atë shikimin: "Ej, duhet t’i ndajmë gjërat dhe mbaje mend. Unë nuk shkoj të marr gjë. Nëse dëshiron diçka, kërkoja mikut tënd më të mirë, Qenit, që ta marrë atë. Jam e zënë. Kam qejfin tim tani. Dhe kur të vijnë të tjerët këtu, mos më turpëro me atë "mac… mac… mac". Më thirr në emër! Sido që ta kem emrin, më thirr në emër!" 

Përfundimi është ky: Macet jetojnë në kushtet e tyre. Askush nuk u tregon atyre se çfarë të bëjnë. Ato i sfidojnë situatat. Dhe ato kërcejnë mbrapa dhe kanë elasticitet. Të gjithë ne mund të përdorim të njëjtin Qëndrim!